.
Logopeda
to terapeuta zajmujący się pomocą dla dzieci, młodzieży, z takimi zaburzeniami wymowy, jak np. seplenienie, rotacyzm, jąkanie, terapią dzieci z niedosłuchem, rozszczepem i upośledzeniami w różnym stopniu. Zadaniem logopedy jest zapobieganie zaburzeniom mowy (profilaktyka), rozpoznawanie (diagnoza) oraz usuwanie wad wymowy w trakcie terapii logopedycznej.
Do najczęściej spotykanych zaburzeń mowy zalicza się:
1 seplenienie międzyzębowe – w czasie wymawiania głosek takich, jak
np. s, z, c, dz język wsuwany jest między zęby;
2 seplenienie proste – to najczęściej zamiana głosek sz, ż, cz, dż na s, z, c,
dz bądź ś, ź, ć, dź np. zamiast szkoła – skoła;
3 rotacyzm – brak głoski r (głoska r jest zastępowana głoską l lub j ) lub
nieprawidłowa jej wymowa;
4 bezdźwięczność – głoski dźwięczne ulegają ubezdźwięcznieniu np.
woda – fota;
5 mowa cicha, niewyraźna lub gwarowa np. kiedy – kedy.
Podczas prowadzenia terapii logopedycznej, bardzo ważne jest zaangażowanie dziecka i współpraca dziecko- logopeda – rodzic.
Tylko systematyczne ćwiczenia gwarantują sukces prowadzonej terapii. Rodzice mają za zadanie utrwalenie z dzieckiem opracowanego w gabinecie logopedycznym materiału. Włączenie się rodziców w proces terapii gwarantuje lepsze wyniki, czyli zautomatyzowanie się prawidłowej wymowy w mowie spontanicznej.
Każde dziecko przychodząc na zajęcia logopedyczne jest wyposażone w zeszyt, na którego kartkach zapisywane są ćwiczenia i niezbędne uwagi dotyczące pracy w domu. Przejście do każdego kolejnego etapu terapii, jest możliwe wyłącznie wówczas, gdy dziecko utrwali dotychczasowy materiał. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, dlatego praca w domu pod opieką poinstruowanego przez logopedę rodzica, jest niezbędna i gwarantująca sukces – wyjście dziecka z wady wymowy.
Krótkie, a codzienne ćwiczenia (nawet kilka minut) są w stanie pokonać złe nawyki wymawianiowe oraz nie zniechęcą dziecka do pracy.